dinsdag 12 oktober 2010

Rit door de Vlaamse ardennen

Ik rijd dan wel nagenoeg elke dag op de Wesp, meestal is het met een bepaald doel.  Elke dag naar het werk, naar een activiteit, een lezing, een afspraak, ... Het gebeurt haast nooit dat ik de Wesp bovenhaal om gewoon eens voor het plezier rond te rijden.  Al geef ik graag toe dat ik elke ochtend uitkijk naar de rit naar het werk.


In dat kleine jaar dat ik met de motor rijd ben ik welgeteld twee keer enkel en alleen voor rit zelf op de Wesp gekropen, en dat was twee keer voor een ride-out met andere wespen.  Plots kwam dan alles samen en was er gewoon drie uur tijd om er gewoon op uit te trekken.  Zonder specifiek doel, gewoon rijden voor het plezier.
Ik herinnerde me dat iemand op het Vespa forum verwees naar een paar routes die hij op routeyou publiceerde.  Even zoeken, de GPS aan de computer hangen, en .... klaar voor het vertrek.


Eerst richting Ninove en dan via N8 richting Oudenaarde.  De eerste 10 kilometer zijn niet veel anders dan mijn regentraject naar Brussel, dat is dan ook diezelfde N8 (beter bekend als de Ninoovse Steenweg) maar in de omgekeerde richting.  Na een tiental kilometer begint het echter leuk te worden.  De weg is er niet goed aan toe, en op de Wesp komen sommige putten hard aan, maar het kan de pret niet derven.  Een mooi glooiende baan en bijna geen rode lichten.
Hoe meer ik Oudenaarde nader hoe meer het lijkt of iedereen met de motor rijdt.  Ik tuf rustig aan 70 km/u, de Wesp kan zeker veel sneller maar zo tussen de 70 en de 90 km/u vind ik de ideale snelheid. Voor mij een dikke BMW tourer en achter mij een Virago even verder achter ons hoor ik het gedonder van een Harley.  En dan zijn er natuurlijk Ducati's, KTM's, Streetriples en een hele waaier Aziatisch viercilinder geweld dat liever niet mooi mee rijdt in het treintje aan 70 km/uur.  De ene komt redelijk schuchter aanzetten en klimt één per één tot vooraan het treintje anderen denderen voorbij aan een rotvaart om dan rood op te lichten als er een tegenligger aankomt.
Het is alsof de Wesp en de tweecilinders een pakt hebben: wij zijn hier om gezellig rond te tuffen en te genieten van de omgeving.  De Wesp heeft trouwens geen probleem om al die zware machines bij te houden en als er in een bocht al eens een gaatje geslagen wordt dan ligt het eerder aan de bestuurder dan aan de Wesp.  Af en toe scheurt de Wesp gewoon mee de bocht door en vraagt de bestuurder zich nadien af waarom dat nu nodig was, maar het was wel ferm genieten.


Daar staat dan plots het bordje Oudenaarde, ik heb haast spijt dat we er bijna zijn.  Op de markt aangekomen lijkt het wel of er een motortreffen bezig is, alle maten en formaten staan er mooi naast elkaar opgesteld en op de terrasjes zitten bestuurders te genieten van het laatste mooie weekend van het jaar.
Ik besluit niet teveel tijd te verliezen, even sigaartje roken, en dan op de GPS naar de route zoeken: Vespamania.

De route begint flauw, je rijd door het centrum een paar woonblokken in, dan even een paar mooie baantjes en dan terug een woonwijk in... Na 10 minuutjes echter wordt het prachtig.
Ik kan er maar niet genoeg van krijgen en stop haast om de 100 meter om te kijken of ik het landschap kan vangen met mijn fototoestel.
De eerste keren berg ik het toestel telkens mooi op onder het zadel, maar dan besluit ik toch maar gewoon om mijn hals te laten hangen onder mijn jas.

En dan plots blijkt het 16 uur te zijn.  Ik had beloofd om rond 17 uur terug thuis te zijn om samen nog te genieten van laatste uren van het weekend.  Als ik naar de GPS kijk blijkt dat ik amper 10 km van de route heb afgelegd. Een uur voor 10 km,... het is daar gewoon veel te mooi. En heb niet eens gestopt om foto's te maken op één van de zo befaamde kasseibaantjes, en ik ben nog niet...

Ik vraag aan de GPS om naar huis te loodsen.  Ik stel de GPS in op de snelste weg, in de hoop dat hij me naar de N8 gaat loodsen, wat hij ook doet.  Op de terugweg is er veel minder verkeer waardoor het tempo ook iets hoge ligt. Ik haak me deze keer vast aan een treintje met een prachtige witte Mercédes als locomotief.  Zo'n wagen uit de jaren 70 waar Brussel in de jaren 80 en 90 vol van stond en die je elke zomer gepakt en gezakt richting Marokko zag vertrekken.  Toen noemden we het ne ***bak, nu is dus een oldtimer geworden voor weekendritjes naar de vlaamse ardennen.
De mercedes rijdt net iets te traag naar mijn zin en blijkbaar ook naar die van een paar andere motoren die haast samen met mij besluiten om hem eens te bewonderen door de achteruitkijkspiegel.  En dan is die zwerm Aziatisch viercilinders daar terug, de eerste keer richting Oudenaarde en even later schiet hij ons voorbij richting Ninove.  Nu begrijp ik waarom die viercilinders hier aan zo'n rotvaart door bochten vliegen, ze rijden een hele namiddag heen en weer, hopelijk voor hen kennen ze hier nog paar mooie wegen.
Zelf voel ik me ook al wat zekerder en kan ik mooi mee met treintje tourers en tweecilinders waar ik me aan vasthaakte.  Je vraagt je af waarvoor al die extra liters cillinder inhoud eigenlijk moeten dienen.  Al geef ik eerlijk toe dat ik wat graag op de Sportster die net achter me reed had gezeten.  Ik laat hem een paar keer inhalen om hem dan weer in te halen,... alleen voor het geluid en gedonder wil ik eens met zo'n sportster de baan op.  Al zal het met mijn +1m87 wellicht wringen worden om erop te geraken.
De Wesp vind dat geflirt met die dondermachine maar niets en dus stoppen we maar even voor een sigaartje, het was alweer geleden van op de markt van Oudenaarde. Een koppeltje op een Honda Deauville vindt blijkbaar dat ik er mooi plekje uitkoos en stopt naast me om ook een dosis nicotinne binnen te halen of was het om de wesp te keuren.  Ze vragen me alles wat er te weten valt over de Wesp, die zich gewillig laat keuren.  De Wesp laat zelfs toe dat ze er met zijn tweetjes even op gaan zitten om te even te voelen of je er aangenaam met twee op kan zitten.


Maar ik moet op tijd thuis zijn, en dus moet er voortgemaakt worden.  Als ik bijna thuis de straat inrijd zie ik net de kinderen uit de wagen stappen, ze zijn net terug van de scouts en dus zijn we allen op het afgesproken uur klaar om te genieten van de laatste uurtjes van het weekend.
Als ik later op de avond de foto's in de computer inlaad stel ik vast dat ik nog veel te weinig heb genomen.  Ik heb er amper een paar die weergeven hoe mooi die rit wel was.  Een goede alibi om snel terug tijd te vinden om de rit eens uit te rijden.


http://www.routeyou.com/route/view/98486/motorroute-en-autoroute-vespamania-1.nl

Geen opmerkingen:

Een reactie posten